عده ­ای دوست در یک میهمانی شام گرد هم جمع شده بودند.. هر یک از آنها خاطراتی از گذشته تعریف می­کردند،

یک نفر پرسید: بهترین روز عمرتان کدام روز بوده است؟

زن و شوهری گفتند: بهترین روز عمر ما روزی بوده که ما با هم آشنا شدیم.

زنی گفت: بهترین روز زندگیم روزی بود که نخستین فرزندم به دنیا آمد.

مردی گفت: روزی که از کارم اخراج شدم بهترین و بدترین روز عمرم بوده است. آن روز، باعث شد که روی پای خودم بایستم و راه تازه­ای را شروع کنم و از آن روز از هر قسمت زندگیم راضی بودم.

این گفتگو ادامه داشت تا اینکه نوبت به زنی رسید که تا آن هنگام ساکت بود. از او پرسیدند: بهترین روز عمر تو چه روزی بوده است؟

زن گفت بهترین روز زندگی من امروز است. زیرا امروز روزی است که بیش از همه روزها برایم ارزشمندتر است. من نمی­توانم دیروز را بدست بیاورم و آینده هم مال من نیست. اما امروز مال من است.. تا آن را هر طوری که می خواهم بگذرانم و از آنجا که امروز تازه است و من هم زنده هستم پس بهترین روز من است و خدا را برای این شکر می­کنم.

خوش به حال این زن. در زندگی هر کدوم از ما روزهای خوب و بدی وجود داشته است. شاید روزهایی رسیده که حتی حسرت خاطرات خوش گذشته رو خوردیم. ولی اگه به امروزمان دقت کنیم می­توانیم همان خاطرات را تکرار کنیم. می­توانیم همان خاطرات خوش در کنار کسی بودن، لحظه احساس غرور کردن و ... را دوباره تجربه کنیم. یا می­توانیم همان روزمان را به روزی که بدترین روز زندگیمان بوده، تبدیل کنیم. البته بعضی وقتها دست خود ما نیست، مثلاً یک عزیزی عمرش را از دست می­دهد و از این گونه مسائل. اما خیلی چیزها در اختیار ماست.

ما می­توانیم مثل یک نقاش تابلوی زندگی خودمان رو نقاشی کنیم.