روستای رمچاه در ضلع جنوب شرقی جزیره ی قشم در 4 كیلو متری ساحل جنوبی با فاصله ای 17 كیلومتری منتهی الیه شرقی جزیره كه شهرستان قشم می باشد قرار دارد و فاصله 4 كیلومتری از ساحل دریا و 5 كیلومتری با شهر تاریخی خربس را دارا می باشد.

دارای دو جاده ی آسفالته ی ارتباطی بوده و با فاصله ی 9 كیلومتری جاده ی روستایی به جاده ی اصلی قشم- باسعیدو و محل تقاطع روستای هلر متصل گردیده است و جاده ی دوم با فاصله ای 4 كیلومتری جاده ی آسفالته ساحل جنوبی تقاطع صیدگاه رمچاه (موج شكن متصل گردیده است) كه همه ی آنها اهل تسنن و پیرو مذهب امام شافعی می باشند.


رمچاه دارای 8 مسجد كه 6 مسجد در محله ی قدیم به نام های (مسجد عمر بن عبدالعزیز ـ مسجد آل کمال ـ مسجد خلفای راشدین ـ مسجد ایمان ـ مسجد امام مالک و مسجد جامع امام شافعی) می باشد و یك مسجد در محله ی جدید رمچاه (محله علی آباد یا تال خرگان) به نام مسجد امام ابوحنیفه و مسجد دیگر در بندر صیادی رمچاه به نام مسجد علی بن ابی طالب بنا شده است.


مسجد جامع از قدیمی ترین مساجد این روستا محسوب می شود كه بارها تعمیر، مرمت و تجدید بنا گردیده است و تاریخی كه موجود است ، در سال 1100 ه.ق. توسط محمد علی ملا مبارك بنیان و تجدید بنا گردیده است.


اما برای اینكه بدانیم محمد علی ملا مبارك چه كسب بوده باید برگردیم با زندگی ملا مبارك.

در سال های 940 ه.ق. از عمانات به جزیره ی قشم و به منطقه ی زیر كوه آمده و از اهالی همان منطقه زنی اختیار می كند كه حاصل این ازدواج سه فرزند به نام های خلف ملا مبارك، علی ملا مبارك و عبدالكریم ملا مبارك بود. خلف دارای فرزندی به نام عبدالله و عبدالله فرزندی به نام محمد و احمد كه نتیجه های آنها در رمچاه بوده زندگی می كنند. علی نیز دارای فرزندی به نام محمد بوده است.

عبدالله خلف همان كسی است كه بركه (آب انبار) بركه خلف را احیاء نمود كه تا به حال موجود است و محمد علی ملا مبارك همان كسی است كه مسجد جامع رمچاه را احداث نمود و مجدداً در سال 1346 ه.ق. توسط حاج علی لافتی درگهانی و حاج یونس شاكری قشمی به معماری استاد قنبر قشمی به مبلغ 1200 ریال تجدید بنا شده است و در سال 1406 ه.ق. توسط حاج شیخ علی رضوانی رمچاهی تجدید بنا و توسعه داده شده است.

معمار این بنا حاج محمد صالح استاد معروف رمچاه و حاج حسین و محمد تقی مرادی كه یكی از معماران معروف باستانی اصفهان می باشد احداث گردیده است.


علت نامگذاری روستا همانگونه که از معنی و مفهوم آن پیداست بیانگر رونق کشت و زرع و وفور آب در این محل بوده است. چرا که « رمه» در اصطلاح دامداران به دویست راس گوسفند می گویند و « چاه » هم همچنانکه میدانیم معنی چاه دارد. پس معلوم است که به واسطه ی وجود بیش از دویست حلقه چاه فعال معروف بوده است و این دو کلمه « رمه و چاه » که به صورت جدا از هم نوشته میشده است و در حین تلفظ یکنوع ثقلیت احساس میشده است به تدریج به خاطر سهولت در تلفظ « رمچاه » گفته شده است به همین جهت بعد از آن، نوشتن آن نیز به صورت سر هم تغییر یافته است.

سکونتگاه اولیه ی مردم روستای رمچاه تا نیمه اول قرن یازدهم هجری قمری در منطقه ی « زیر شهر » که به آن « زیر کوه » نیز گفته میشود و از عمارت و آبادانی برخوردار بوده است قرار داشت، این منطقه تا رمچاه کنونی ده کیلومتر فاصله دارد.

واز روی خرابه های موجود معلوم شد که این قریه دارای یکصد خانوار بوده و اگر میانگین جمعیت آن برای هر خانواده 5 نفر در نظر گرفته شود در حدود 500 نفر جمعیت داشته است.و به نقلی شغل اصلی مردم آن صیادی و کشاورزی بوده و در کنار آن به دامداری نیز مشغول بودند .بنا بر روایت دیگر قدیمی ترین نسل مردمان روستای رمچاه در ابتدا در منطقه ای نزدیک کوه خربس زندگی می کردند به خاطر بالا آمدن آب دریا و آب گرفتگی روستا مجبور به ترک محل اولیه کرده و به محل کنونی نقل مکان کردند . قدمت این روستا به 250 سال میرسد.

این قریه بر تپه ای مشرف بر زمینان مزروعی که متعلق به ساکنین قریه بوده است قرار دارد شهر دارای یک مسجد بوده که در ناحیه ی جنوب شرقی آن قرار داشته است که هم اکنون آثار و خرابه های به جا مانده ی آن قابل رؤیت و تشخیص می باشد. این مسجد که خیلی بزرگ به نظر نمی رسد در داخل اطاق آن دو ستون قرار داشته که بوسیله ی چهار دیوار اطاق مسجد و همچنین ستون های درونی آن سقف مسجد را قائم نموده است. مصالح به کار رفته در مسجد عبارت از سنگ، گچ، گل، تخته و احیانا شکافته های درخت خرما بوده که در گویش محلی به آن تافال گفته میشود.


بازیهای محلی:

در اینجا فهرست وار به بیان بازیهای محلی که در چند سال اخیر انجام می شد وکم کم دارد به فراموشی سپرده می شود اشاره می کنیم:

بازی رمازا( حیلنا - شابنا) - دارتوپ (هاویا)- کلمچا (کلا)-درا - پشتم ریشا - دارمغا - رنگا رنگا ( چه رنگن ،چه مغن) - مایه یا (پلشکا) - کلیملیا- آزادا- ده دنگا -هفت سنگ بالا - کل شیطونا-چوکی خارا - تیله یا - مالوکا - گلپا - خاک جمعا - خانه یا - کوستی کمرا -کورم کچلا -شیطان برشته - سیس یا کنار - مرگ وکروسا -دنگ نه پتا و.......


انواع ماهي در روستاي رمچاه

هوور، ‌سارم، سفيد ماهي، شير ماهي، سنگسر، سرخو، تلال، كرفه، متيتا، گاريز، زرده ماهي، كوسه ماهي، حلوا سفيد، حلوا سيده، ماهي مركب، بلغار، شنگو، ميگو، هامور، شتر ماهي و شوريده.

كوسه ماهي : كوسه ماهي به وسيله ي يك قايق از اسكله رمچاه تا 200 كيلومتري بين جزيره ي لارك و جزيره ي ناس با تورهاي مخصوص كوسه ماهي از اسكله جدا مي شوند و لنگرهاي سنگين كه به وسيله ي تور بسته مي شوند و به آب ريخته مي شوند به ارتفاع 400 متر زير آب مي رود و بعد از مدت يك شب يعني بعد از ظهر به آب ريخته مي شود و صبح جمع آوري مي گردد و كوسه ماهي به اين ترتيب از دريا صيد مي شود.


ماهي هوور : ماهي هوور اين روستا شهرت زيادي دارد كه همه ساله صيد اين ماهي در ابتداي فصل پاييز تا اواخر زمستان ادامه مي يابد. در هنگام صيد اين ماهي خوش طعم از دو جهاز يا دو قايق استفاده مي شود. بدين صورت كه پس از مشاهده صيد، خود را به محل مي رسانند و شروع به انداختن تور از دو طرف مي نمايند يعني يك قايق از يك طرف و قايق بعدي از طرف ديگر تور مي اندازند و ماهي ها را مورد محاصره قرار داده و كم كم حلقه ي محاصره را تنگ تر مي نمايند و بعد تورها را بالا مي كشند. ماهي ها در تور گرفتار مي شوند و تورها به تدريج بالا آمده و ملوانان يكي يكي ماهيان را از تور جدا نموده و به داخل قايق و يا محفظه ي جهاز مي اندازند و پس از اتمام اين كار قايق هاي مخصوص انتقال ماهي ها به بندر عباس حاضر مي شوند و ماهي ها را شمارش نموده و به بندر عباس ارسال مي نمايند.


ماهي هوور به وسيله ي دو قايق از اسكله ي رمچاه تا 300 كيلومتري بين جزيره ي هنگام و ديرستان با تورهاي مخصوص ماهي هوور از اسكله جدا مي شوند و بعد لنگرهاي سنگين به دريا مي اندازند و از اين طريق ماهي هوور صيد مي گردد.