شیخ محمد شریف بن حاج شعیب بن عبدالله بن صالح در سال 1305 هـ . ق در قریه رمکان جزیره قشم دیده به جهان گشود وی از اوان جوانی وارد مدرسه کمالیه در بند حاجعلی شد و از اساتیدی همچون شیخ زکریا مدیر مدرسه کمالیه و شیخ صالح مدرس صاحب نام و مخلصی که قرابت و خویشاوندی نزدیکی با شیخ صغیر داشته و عموی او محسوب می شده بهره گرفت.

سپس به محضر شیخ عبدالرحمن بن شیخ احمد بن شیخ یحیی کمالی که در کاروان ساکن بود شتافت و از بحر فیاض این عالم زبردست که بر بسیاری از علوم علی الخصوص علم کلام تسلط وافی و کافی داشت سود جست .
سپس روانه قربدان گردید و از حلقه ی درس شیخ محمود استفاده برد ، از آن پس به راهنمایی استادش به شهر گیاهدان آمد و از منبع جوشنده ی عالمی کامل و استادی پر حاصل و علامه ای فاضل جناب مولانا شیخ محمد بن محمد بن محمد بن احمد بن اسماعیل که به شیخان معروف بود کمال استفاده برد و بر تمام علوم نقلی و عقلی ، روائی و درائی دست یافت.
شیخ در زهد و تقوا و پارسائی نمونه بود . در طول دوران حیات خویش بعنوان مجتهد و مفتی جزیره به فتق و رتق امور دینی مردم می پرداخت و مردم نیز به ایشان اعتماد کامل داشته و رأی ایشان بر آراء همه ی علمای هم عصر ایشان در منطقه ترجیح می دادند.
وی دارای سیادت و عزت و هیبت عجیبی بود ، بطوریکه همه ی علما از احترام ایشان دریغ نمی کردند.
می گویند پس از تکمیل دراسات خود در سن سی سالگی بود که حلقه ی درس ایشان در مسجد گشوده شد و به تعلیم احکام شریعت و دین پرداخت و تا سال 1365 هـ . ش ادامه یافت و پس از آن به همت اهل خیر و متبرعین که به شیخ ارادت ویژه ای داشتند در شرق روستای رمکان مدرسه ای بنا نمود و اقدام به پذیرش طلاب کرد و به تربیت اهل علم پرداخت .
ایشان طلبه های زیادی تربیت نمود که از آن جمله می توان به شیخ احمد امین فرزند ارشد شیخ که همینک خاطره ی فقدان و خلأ شیخ را تا حدی پر نموده و به کار تدریس می پردازد اشاره نمود و همچنین شیخ عبدالله تخت دار گیاهدانی و احمد رشاد فاخری درگهانی و سید جلال کاروانی و ملا علی پی پشتی و .... که همگی از شاگردان شیخ محمد شریف صالحی هستند و مایه ی سرفرازی و خدمت رسانی اهل جزیره می باشند.

شیخ صاحب تصنیفات و تالیفاتی نیز می باشد که کتاب الأنصاف و یادآوری به حق و منظومه ای در فضائل صحابه از آثار اوست.
شیخ پس از سالها عمر سراسر خیر و برکت در سن 74 سالگی در سال 1422 هـ . ق موافق با بهمن ماه 1379 هـ . ش در هجدهم ماه ذی القعده ، اندکی قبل از فجر شب دوشنبه در قریه رمکان دیده از جهان فرو بست و به دیدار حضرت حق شتافت و مریدان و محبان خویش و همه ی اهل جزیره را غرق در ماتم و حزن و اندوه گردانید تغمده الله برحمته و اسکنه فسیح جنانه.
وی را در داخل مدرسه اش و در غرب مسجدی که داخل مدرسه اش بنا کرده بود دفن نمودند که اینک محل زیارت اهل دل و مریدان این شیخ زاهد می باشد.
.............................
برگرفته از مذکره شیخ احمد امین صالحی با اضافاتی حاصل تحقیقات نگارنده
گردآورنده: شیخ صالح عبدالله رضوانی