حادثه غم بار زلزله غرب كشور و مصائب سنگين وارد شده بر برادران و خواهران دينى مان در آن خطّه همه دلهاى زنده را همراه با خود لرزانيد و تكان داد.

از بدنهاى سرد و بى جان اطفال و كودكان و زنان و مردانى كه با مرگى سخت و شهادت گونه زير آوار و بتون ها آخرين نفس هاى خود را كشيدند ، تا گريه ها و اشك هاى دلخراش بازماندگان اين حادثه هولناك در فراق عزيزان و جگرگوشه ها و خانواده هاى از هم پاشيده شان كه همه مؤمنان را به تكان در آورد و ناخودآگاه اين آيه سوره احزاب را تداعى كرد كه (( و اذ زاغت الأبصار و بلغت القلوب الحناجر و تظنون بالله الظنونا ، هنالك ابتُلِيٓ المؤمنون و زُلزِلُوا زلزالاً شديداً ))

آرى همه مؤمنان به حكم ايمانشان در همه صحنه ها در بوته آزمايشند . چه آنهايى كه چنان امتحان بزرگى را پس دادند و رفتند يا هنوز سرجلسه اين امتحان بزرگ الهى هستند، و چه آنهايى كه با خيال پردازى تصور مى كنند بدون اينكه از درسهاى سخت امتحان بدهند كارنامه قبولى دريافت مى كنند.

آرى ، هم خير و هم شرّ ، هم نعمت و هم مصيبت ، همه ، صحنه هاى امتحان الهى در دنيا هستند . اين است كه بدون ترديد ، در اين امتحان بزرگ ، پروردگار متعال ، ما را هم سر جلسه امتحان نشانده است.

لذا با درك اين حقيقت مسلّم ، در شرايط بسيار بحرانى حاكم بر آن منطقه ناشى از : سوز سرما ، بى خانمان شدن اكثريت مردم ، كمبود شديد امكانات و حداقل لوازم زندگى ، سطح گسترده و غيرقابل تصور ويرانى هاى ناشى از زلزله ، به اضافه فقر و محروميت طيف وسيعى از اهالى آن مناطق ، از آحاد مردم مؤمن و متعهد استان هرمزگان و ساير استانها بالأخص اهالى و ساكنين محترم شهرستان قشم ، اعم از افراد تأثير گذار و فرهيخته محلّى بالأخص علماى مكرّم و ائمه محترم جمعه و جماعات ، خيّرين محترم ، شوراهاى محترم اسلامى شهر و روستا و دهياران عزيز ، معتمدين و شخصيتهاى اجتماعى ، دانش آموختگان و فرهنگيان محترم ، تجّار و كسبه محترم و ... عموم اهالى مسلمان و هميشه در صحنه جزيره قشم ، استدعا دارد به شكرانه همه نعمت هاى الهى ، همه توان و ظرفيت خود را در راستاى كمك و امداد رسانى به مردم مناطق آسيب ديده از زلزله استان كرمانشاه به كار گرفته ، از هيچگونه كمك و مساعدت نقدى و غير نقدى دريغ نفرموده و از باب تعاون بر بِرّ و تقوا با متولّيان امر جمع آورى و ارسال كمك هاى مردمى بالأخص انجمن هاى خيريه فعّال در جزيره قشم و ساير شهرستانها همكارى و هماهنگى لازم را داشته باشند.

اميد است كه اين احساس مسئوليت ، هم ما را در پيشگاه خداوند روسفيد بگرداند و هم عملاً تسلّى بخش گوشه اى از آلام و مصائب برادران و خواهران دينى مان باشد.