عن أبي بكر الصديق رضي الله عنه قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: "ما من عبد يذنب ذنبا فيحسن الطهور ثم يقوم فيصلي ركعتين ثم يستغفر الله إلا غفر له" ثم قرأ هذه الآية: "وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ [آل عمران:135]" (حديث صحيح - روايت ترمذي وأبو داود وأحمد در "المسند" وغيره).

________________________________________

ترجمه: از ابو بكر صديق رضي الله عنه روايت شده كه گفت: از پيامبر صلى الله عليه و سلم شنيدم كه ميگفت: "هر بنده اى كه مرتكب گناهى شود، و سپس با بهترين روش طهارت كند (وضوء بگيرد)، و سپس برخيزد و دو ركعت نماز (سنت) بخواند، و سپس استغفار كند، گناهانش آمرزيده خواهد شد" سپس اين آيه را تلاوت نمود: "و آنانکه چون کار زشت کنند يا ستم نمايند بخود، ياد کنند خدا را پس آمرزش خواهند برای گناهان خود و کيست که بيآمرزد گناهان را مگر خدا" (آل عمران: 135)

________________________________________

شرح: هيچ بنده اى (بجز انبياء) نيست كه معصوم باشد، و مرتكب گناه نشود، ولى خداوند متعال از فضل و رحمتش راههاى فراوانى براى مغفرت گناهان بندگانش قرار داده است، و از اين قبيل اعمال، كه خداوند توسط آن گناهان را ميبخشد عبارت است از "وضوء را درست و صحيح انجام دادن و دو ركعت نماز سنت خواندن و سپس استغفار كردن". و در حديث ديگرى آمده است كه "در صورتيكه هنگام نماز حضور ذهن و خشوع داشته باشد و فكر دنيا نباشد، گناهانش آمرزيده ميشود".

________________________________________

نصيحت: پس اى برادران و خواهران، اين فرصت را غنيمت بشماريد، و هر وقت مرتكب گناهى شديد و پشيمان شديد، اين دو ركعت نماز همراه با خشوع را فراموش نكنيد تا خداوند متعال آن گناهان را پاك كند، و هيچوقت نگذاريد كه تكرار و يا كثرت گناه شما را مأيوس كند و دست از اين دو ركعت نماز و از استغفار بكشيد.

________________________________________

توجه: شيطان ابتدا بنده را مرتكب گناه ميسازد و سپس سعى ميكند او را از كارهاى خير و استغفار باز دارد، پس چرا در حال گناه مطيع شيطان شويم، ولى پس از گناه مطيع خداوند نشويم تا اينكه ما را بيامرزد؟ در حديث قدسى از پيامبر صلى الله عليه و سلم آمده است كه: "إن إبليس قال لربه: بعزتك وجلالك لا أبرح أغوي بني آدم مادامت الأرواح فيهم، فقال الله: فبعزتي وجلالي لا أبرح أغفر لهم ما استغفروني".، يعنى: ابليس به پروردگارش گفت: به عزت و بزرگى تو قَسَم، كه تا زمانيكه روح در بدنشان جاريست آنها را گمراه سازم"، خداوند در جوابش گفت: "بعزت و بزرگيم قَسَم، که تا زمانيكه از من طلب استغفار و آمرزش كنند آنها را بيآمرزم" (حديث صحيح - روايت احمد)