در بهشت، غم و اندوه وجود ندارد، با اين حال، بهشتيان براي يك چيز تأسف مي خورند. و آن از دست دادن ساعتها و لحظاتي است كه در دنيا بدون ياد خدا، سپري كرده اند.

با خود مي گويند: كاش تمامي لحظات زندگي را با ياد خدا سپري مي كرديم تا امروز از مزايا و نعمتهاي بيشتري برخوردار مي شديم.

بهتر است اين مطلب را از زبان مبارك آنحضرت - صلى الله عليه وسلم - بشنويم كه مي فرمايد: «لَنْ يتحسَّرَ أهلُ الجنَّةِ علي شِئي إلاّ علي ساعةِ مّرَّتْ بِهم لَم يَذكروالله عَزَّوجلَّ فيها » .

ترجمه: بهشتيان، براي هيچ چيز تأسف نمي خورند، مگر براي لحظه هايي كه در دنيا بدون ذكر و ياد الله سپري كرده اند .

شيخ مناوي رحمه الله عليه مي گويد: زماني كه دفتر زندگي دنيا را براي آنها مي گشايند و چشمشان به لحظه هايي مي افتد كه بدون ياد الله سپري كرده اند، سخت اندوهگين مي شوند. البته اين صحنه، در صحراي قيامت خواهد بود نه در بهشت.

بايد دانست كه هرگونه حركتي كه از انسان سر مي زند اگر بدون ياد خدا باشد، به ضرر وي تمام خواهد شد. و يقيناً هر كسي كه بيشتر بياد خدا باشد، مقام و منزلتش نزد خداوند، بزرگتر خواهد بود. اعضاي كسب خير و شر در انسان، عبارت اند از: چشم ، گوش، زبان، دست ، پا، شكم و شرمگاه. هركس اين اعضا را با ياد الله و آنجا كه دستور او باشد، بكار گيرد، نزد خداوند، داراي مقام و منزلت ويژه اي خواهد بود. و هر كس آنها را مطابق ميل خود و بدون توجه به رضايت پرودگار، بكار گيرد، بر خويشتن ظلم كرده و بجز حسرت و ندامت، چيزي عايدش نخواهد شد .

......................................................
برگرفته از کتاب آواي بهشتيان و غوغاي دوزخيان
تأليف: عبدالحميد البلالي