امام مسلم در صحيح خود از ابوذر - رضي الله عنه - روايت مي کند که گفت از رسول خدا - صلى الله عليه وسلم - شنيدم، فرمود: « إذا مرّ بالنطفة اثنان وأربعون ليلة بعث الله عز وجل إليها ملكا فصورها و خلق سمعها و بصرها و جلدها ولحمها ثم قال يا رب أذكر أم أنثى فيقضي الله في ذلك ما يشاء ويكتب الملك. .. »
يعني: وقتي چهل روز از نطفه در شكم مادر بگذرد، خداوند فرشته اي را نزد او مي فرستد، سپس فرشته صورت، چشم، گوش، پوست، گوشت و استخوان او را مي سازد، سپس از پروردگار مي پرسد، پردگارا مرد است يا زن؟ خداوند آنچه را كه بخواهد حكم مي كند و فرشته آن را مي نويسد».
همچنين از ابن مسعود - رضي الله عنه - روايت است كه گفت: پيامبر صادق و مصدوق فرمود: «إنّ أحدکم يجمع خلقه في بطن أمّه أربعين يوماً، ثم يکون في ذلک علقة مثل ذلک، ثمّ يکون في ذلک مضغة مثل ذلک، ثمّ يرسل الملک فينفخ فيه الرّوح، و يؤمر بأربع کلمات تکتب: رزقه و أجله و عمله و شقيّ أو سعيد »
يعني: نطفه ي جنين هر يک از شما مدّت چهل روز در رحم مادر جمع مي شود، سپس تا چهل روز ديگر به پاره گوشتي تبديل مي شود. آنگاه خداوند فرشته اي را مي فرستند، و روح را در او مي دمد، و او را به چهار چيز فرمان ميکند، به ثبت و نوشتن عمل، رزق، أجل و شقاوت يا سعادت او.
همچنين در صحيحين از انس - رضي الله عنه - روايت است که رسول خدا - صلى الله عليه وسلم - فرمود: خداوند فرشته اي را مأمور رحم زن باردار مي كند و پس از استقرار نطفه فرشته مي گويد: پروردگارا! نطفه است، پروردگارا عَلَقه است، پروردگارا مضغه است. وقتي كه خداوند متعال اراده فرمود آن نطفه را بيافريند، عرض مي كند: پروردگارا مرد است يا زن؟ بد بخت است يا سعادتمند؟ رزق او چيست؟ عمرش چقدر است؟ همه اينها را در زماني كه آن انسان در رحم مادر است فرشته مي نويسد.
پاسداري فرشتگان از بني آدم
خداوند مي فرمايد:« سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ * لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ »
يعني: كسي كه از شما سخن را پنهان مي دارد، و كسي كه سخن را آشكار مي سازد، و آن كه در روز (به دنبال كار خود) روان مي گردد، (براي خدا بي تفاوت و) يكسان مي باشند. انسان داراي فرشتگاني است كه به (نوبت عوض مي شوند و) پياپي از روبرو و از پشت سر (و از همه جوانب ديگر، او را مي پايند و) به فرمان خدا از او مراقبت مي نمايند.
ترجمان و مفسّر قرآن عبدالله بن عباس - رضي الله عنه - مي فرمايد: همانا فرشتگان مأمور خداوند هستند كه خداوند آنان را گماشته تا انسان را از هر طرف حفاظت كنند، وهرگاه تقدير الهي براي مرگ او فرا رسيد، او را رها مي گذارند.
مجاهد مي گويد: « هيچ بنده اي نيست كه فرشته اي بر او گماشته نشده باشد که انسان را در خواب و بيداري از آسيب انسانها و جن هاي شرور و سائر گزندگان و درندگان حفاظت مي كند. در دوران حفاظت هر چيزي نزد انسان بيايد، فرشته آن را عقب مي راند جز چيزي كه خداوند خواسته باشد، و در آن صورت انسان مورد اصابت قرار مي گيرد.
شخصي خطاب به علي بن ابي طالب - رضي الله عنه - گفت: چند تن از قبيله ي مُراد در صدد كشتن تو هستند. حضرت علي - رضي الله عنه - در جواب فرمود: با هر انساني دو فرشته همراه است، و او را از هر ضرر و گزندي كه در تقدير او نيست حفاظت مي كنند. هرگاه تقدير خداوند فرا رسد، او را رها مي سازند، همانا اجل قلعه ي محكمي است. (يعني تا اجل نرسد انسان در قلعه ي محكم اجل قرار دارد و چيزي نمي تواند به او آسيب برساند).
معقب مذكور در آيه ي «رعد»، همان است كه در آيه (61 سوره انعام) بدان اشاره شده است و مي فرمايد:
« وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ »
يعني: خداوند بر بندگان خود كاملاً چيره است. او مراقباني (از فرشتگان را براي حسابرسي و نگارش اعمال شما) بر شما مي فرستد و مي گمارد (و آنان به كار خود با دقّت تمام تا دم مرگِ يكايك شما، مشغول مي گردند) و چون مرگ يكي از شما فرا رسيد، فرستادگان ما (از ميان فرشتگان ديگر به سراغ او مي آيند و) جان او را مي گيرند، و (فرشتگان گروه اوّل و فرشتگان گروه دوم هيچ كدام در مأموريّت خود) كوتاهي نمي كنند.
بنابراين محافظان بنده او را تا زمان اجل مرگ محافظت مي کنند.

............................................
برگرفته از کتاب جهان فرشتگان
تألیف: عمر سليمان اشقر