باران می بارد ، باران رحمت خدا می بارد ... به قبله رو کن بنده ، استجابت دعا می بارد

براستی که باران چه زیبا و آرامش بخش است . زمانی که شر شرش ، گوش سنگ فرش خیابان را نوازش می کند .

باران می بارد و من محو تماشای قدرت خدا از پشت پنجره هستم و خدا را برای نعمتی که به ما ارزانی داشته شکر می کنم .

همه چیز تازه شد ، سنگ بی جان جانی گرفت و درخت مرده زندگی دوباره ای ... رود ها دوباره پر خروش شدند و کوه ها لبریز از آبشار رحمت ... فضای پر غبار ، نفسی تازه کرد و پاک شد .

خیلی عجیب است ! ابر ها می گریند و ما شاد می شویم ، آسمان اشک می ریزد و ما می خندیم . چقدر شبیه است به تولد یک نوزاد ! زمانی که بچه ای به دنیا می آید گریه می کند ولی اطرافیان جشن می گیرند و خوشحالی می کنند .!! شاید بخاطر این که او پاک است و نمی خواهد در این دنیا که امروزه جای گرگ های انسان نما شده زندگی کند و به گناه آلوده شود یا اینکه به گناه آلوده اش کنند ؟! شاید او چهره ی واقعی انسان ها را می بیند ؟! و شاید می داند که هر لبخندی نشانگر عشق و دوستی نیست ! شاید می داند که زندگی از همان ابتدایش هم سخت است .....

و باران نیز شاید اینگونه باشد ، پاک می بارد ... ولی در زمین گل می شود ، زیر پا ها له می شود و اندک کسانی در این باران ، رحمت را می بینند . شاید آسمان نیز بخاطر همین گریان می شود . بخاطر اینکه رحمت خدا نادیده گرفته می شود !! و بجای شکر نعمت آرزوی بند آمدنش را می کنند ....

دوست عزیزم ... سعی کن ، اگر پس از خواندن این متنی که نوشته ام باران بارید ... زیر آسمان خدا بایست و خود را بشوی ، از تمام گناهانی که کرده ای خود را بشوی و تو هم مانند طبیعت زندگی جدید و تازه ای را شروع کن . همراه با ابر ها گریه کن و خود را از آلوده شدن به هر گناهی حفظ کن ... و یادت نرود که تو اشرف مخلوقات هستی و می توانی پاک ترین مخلوق در زمین و زمان باشی ...

سهراب سپهری چه زیبا می نویسد : چتر ها را باید بست ... زیر باران باید رفت

....................................
نویسنده : م . پوازی «اول متوسطه مدرسه اسماعیلیه»