از منظر اهل سنت و جماعت منظور از رزق (هر آنچه که خداوند آنرا به موجود زنده می رساند و او آنرا می خورد و به مصرف می رساند) است. براساس این تعریف رزق شامل حلال و حرام می شود .

مدیریت سایت مدرسه علوم دینی اسماعیلیه با تشکر از شرکت عزیزان در این مسابقه اعلام می نماید که از مجموع 60 شرکت کننده 49 نفر از عزیزان پاسخ صحیح را انتخاب کرده بودند که به قید قرعه شماره همراه 8845***0917 برنده مسابقه پیامکی شماره پنج گردید و جایزه ایشان برایشان ارسال شد.



معتزله معتقدند که مال حرام رزق نیست و گفته اند که رزق ملکی است که مالک آنرا می خورد و از آنجا که حرام ملک انسان نیست پس رزق محسوب نمی شود. و نیز گفته اند رزق آن است که استفاده از آن منع نشده باشد در حالیکه استفاده از حرام منع شده پس حرام رزق نمی باشد. آنها استدلال می کنند به اینکه رزق منسوب به خداست چون غیر از او رزاقی نیست و از آنجا که حرام امری قبیح است نمی توان امر قبیح را به خدا نسبت داد پس مال حرام رزق نیست.

اما اهل سنت و جماعت که مال حرام را رزق محسوب می کنند چنین پاسخ داده اند : لازمه ی تفسیر معتزله آن است که رزق شامل حیوان نشود چرا که حیوان مالک آنچه که می خورد نیست . واگر کسی در طول عمر خود جز مال حرام چیزی نخورده باشد و بمیرد اصلا خداوند به او رزق و روزی نداده است که این قول باطل است بدلیل آیه 6 سوره هود « وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ» یعنی هيچ جنبنده اي در زمين نيست مگر اين كه روزيِ آن ، بر عهده خدا است ( و خدا روزي مناسب هر يك را در بحر و برّ مي رساند ) و محلّ زيست ( دوران حيات ) و محلّ دفن ( پس از ممات ) او را مي داند . همه اينها در كتاب روشني ( به نام لوح محفوظ ، موجود و مضبوط ) است .
بنابراین حیوان و انسانی که از مال حرام ارتزاق کرده داخل در شمول و عمومیت این آیه اند و هر دو بدون شک روزی خور خداوندند.
و در پاسخ معتزله اهل سنت و جماعت می گویند که انجام هیچ چیزی نسبت به خداوند قبیح نیست زیرا او خالق مختار است و هر آنچه که بخواهد انجام می دهد و حسن و قبح امور نسبت به فاعل و انجام دهنده ی آن است نه خالق آن لذا نسبت رزق حرام به خداوند بلامانع است.

امام ابوالحسن اشعری در کتاب مقالات الاسلامیین عقاید اهل سنت و جماعت را بر شمرده است که مهمترینشان عبارتند از:
1- قرآن کلام خدا و غیر مخلوق است.
2- خداوند در روز قیامت با چشمها دیده می شود.
3- بهشت و جهنم مخلوق و موجود هستند.
4- مال حرام رزق محسوب می شود.
5- ایمان قول و عمل است و زیاد و کم می شود.
6- اعمال و سیئات بندگان مخلوق خداوند هستند.
7- نماز پشت سر هر امام نیک و فاجری صحیح است.
8- در مورد اسماء و صفات خدا گفته نمی شود که جدا و غیر از ذات خدا هستند.
9- خدا به شر امر نمی کند و به آن راضی نیست اگرچه با اراده ی او صورت می گیرد.
10- جهاد با مشرکین از زمان مبعوث شدن پیامبر تا زمانی که آخرین گروه با دجال می جنگند، واجب است.
11- دعا و صدقه بعد از مرگ انسان به میت می رسد.
12- مسح بر خفین سنت است.
13- امر اطفال مسلمین با خدا است اگر بخواهد آنها را عذاب می دهد و اگر بخواهد آنچه که اراده کرده را عملی می کند.
14- اسماء خدا عین ذات خداست.