اين جمعه اولين جمعه و اولين روز سال جديد هجری شمسی است، اميدوارم سال موفقيت در همه زمينه ها برای مسلمانان جهان و ملت ايران باشد ، توفيقات روز افزون برای همه مسئولين نظام از خداوند متعال خواهانم ، سالی است که به عنوان سال اقتصاد و فرهنگ از طرف مقام معظم رهبری حفظه الله نام گذاری شده است.
ما در سايه اسلام و پايبندی به اسلام هم اقتصاد خوب و قوی و هم فرهنگ پايبندی به قرآن و سنت بدست می آوريم هم اقتصاد و هم فرهنگ می توانيم داشته باشيم، چرا اين همه مسئولين نظام به اقتصاد توجه دارند؟ چون فقر در جامعه باعث کفر افراد جامعه می شود.
ما سالی را پشت سر گذاشتيم و وارد سال جديد شده ايم ، لازم است هر فرد در اول سال محاسبه نفس داشته باشد که چه از پيش فرستاده و چه چيزی باقی گذاشته ، چه حسناتی انجام داده و چقدر مرتکب سيئات شده است تا اينکه جبران گذشته بنمايد: وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا (62فرقان)
شخص مومن حساب نفس خود را دارد ؛ «الکيس من دان نفسه و عمل لما بعد الموت»: شخص زيرک و عاقل حساب نفس دارد و برای بعد از مرگ عمل انجام می دهد ؛ «والعاجز من اتبع نفسه هواه و تمنی علی الله الامانی» و عاجز ناتوان کسی است که تابع هوای نفس و دنبال آرزوهای بيجا نشسته است. نفس خود را آزاد گذاشته افسارش را رها کرده آنچه بخواهد انجام بدهد و دنبال آرزوی خود است مانند آرزوی يهود و نصاری که گفتند : «وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَى تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112بقرة)» :گروهی از اهل کتاب و جماعتی از مسلمانان دور هم جمع شدند يهوديها گفتند ما پيرو موسی کليم الله هستيم و مسيحيها گفتند ما پيرو عيسی روح الله هستيم ، مسلمانها گفتند ما پيرو محمد خاتم پيامبران هستيم ، آيه نازل شد «لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا »(124نساء) بهشت به آرزو کردن يهود يا نصاری يا مسلمان نيست بلکه به عمل صالح و ايمان است.
«...إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ...»(11رعد) تغيير از درون نفس است ،کسيکه خشنود باشد پس خشنودی به او روی آورد و کسی که از زندگی ناخشنود باشد ناخشنودی به او روی آورد.کسی که تفائل به خير و خوبی داشته باشد خير و خوبی می يابد و کسی که آغاز کند به شر و بدی آن را می يابد سعادت از درون شخص است برای اينکه سعادت ، درک و عواطف است و اين نفس آن را خواسته است و در خود جا داده است ، جنبه مثبت از زندگی ديده است ، برعکس آن هم همين است شقاوت و بدبختی از نفس است برای اينکه جنبه ی تاريکی از زندگی ديده است ، دوست داشتن مردم از درون است ، هرگاه صفات خوب آنها در نظر داشته باشی و بغض مردم داشتن هم از درون است ،هرگاه شخص فقط به خاطر بياورد مکر و غدر افراد، جنبه های منفی در نظر بزرگ می شود ، حزن و اندوه پيش می آيد ، هرگاه يأس و نا اميدی و سوء ظن و توقع گسترش يافت بايد انتظار بدی داشته باشی. کسيکه آنچه در درونش است تغيير بدهد از بدی توبه کند، درگشوده می شود:« والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا...» و کسيکه به عقب برگردد و رو برگرداند از خدا، خدا هم از او رو برمی گرداند.« ... فلما زاغو ازاغ الله قلوبهم....»
کسيکه مريض باشد و به نزديک بودن سلامتی و عافيت فکر کند رحمت خدا شاملش خواهد شد و مريضی که از نا اميدی سخن گويد و منتظر ناپسندی باشد بلا به او روی می آورد.
پيامبر (ص) صحرانشينی را عيادت نمود و فرمود «لا بأس طهور ان شاء الله:هيچ مشکلی نيست ، پاک کننده است اگر خدا بخواهد.» آن فرد نپذيرفت گفت: «اين تب دست بردار نيست تا صاحبش را سرازير گور کند.» پيامبر فرمود: «پس چنين است که خود می گويي.»
ماداميکه خودش چنين بخواهد همين نصيبش است ،حکايت است که دو شاعر زندانی شدند، يکی تفائل خير نمود و ديگری نحس دانست، از زندان به بيرون از پنجره نگاه کردند، يکی به ستارگان آسمان نظر می کرد و لبخند زد و ديگری به کوچه نگاه کرد و می گريست.
مردم در صدر اسلام اموالشان را انفاق می نمودند، يک عده آن را قربات و ذخيره نزد خدا می پنداشتند و گروهی ديگر ضرر و زيان می پنداشتند، گروه اول ثواب دريافت نمودند و گروه دوم عذابش را ؛ زندگی دست پرورده ی فکرت می باشد نيست زندگی مگر حکم و قضاوت شما آن چنانکه که دوست داری يا بغض می ورزی.
خدای عزوجل از ايمان در دل صحابه مطلع بود لهذا سکينه و آرامش بر دل آنها نازل نمود ، از دل منافقين هم می فهميد رجس و پليدی در آن افزود؛ آنها دلشان محل تجلی نور خدا قرار دادند و اينها هم محل زباله ها که در آن لاشه انداخته می شود ، آن کسی که گمراه است هدايت نمی يابد تا اينکه خودش شروع کند و خودش گام بردارد و رو به هدايت بياورد.«من اتانی يمشی اتيته هرولة».
نعمت بر شخص ادامه پيدا می کند ماداميکه خودش اين نعمت را به کفران تغيير ندهد. نعمت و غضب بر صاحبش باقی می ماند تا اينکه توبه کند و دست بردارد و از غفلت برگردد.« فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ» (148صافات)
اين سنت خدا است که اگر صاحب حکومت بر مردم به عدل و حق حکمرانی کند عزتش افزوده می شود «وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ »(20ص) و عکس آن اگر حاکم خدا را فراموش کند و به بندگان ظلم و ستم روا دارد حکومتش ويران می شود:« فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ »(52نمل)
بنابراين در نظر داشته باش که وقتی بهار می آيد طبيعت عوض می شود درختان سرسبز و شکوفه می زنند، همه چيز عوض می شود عيب است به تو ای انسان در خودت تغيير به وجود نياوری و گذشته را جبران نکنی. تغيير به لباس عوض کردن و اثاث منزل عوض کردن نيست بلکه باطنت تغيير دهی به آينده اميدوار باشی، تو مسلمان هستی می توانی انسان پاک باشی. فکر کردی که انواع غذا پختی و خانه تکانی نمودی اين بهار توست و نوروز است! خير بلکه بهار تو حقيقی و باطنی است نه ظاهری، روحی است نه جسمی، قلبت را پاک بگردان، خدا به جسم شما نگاه نمی کند بلکه به اعمال شما می نگرد ،از فساد دست بردار و خود را شايسته بگردان، از خواب غفلت بيدار شو، خود را به پروردگار متصل گردان، سرباز مخلص خدا و ياری دهنده شريعت اسلام باش و به آينده اميدوار باش از طبيعت درس بگير چگونه درختان خشک وقتی بهار می شود از خود نشاط و تحرک نشان می دهند، برخی انسانها مانند درختان زمستان زده هستند از خود تحرک ندارند خمود و جمود هستند.

......................................
خطبه جمعه بندرلنگه
شيخ محمدصديق بهجت «امام جمعه اهل سنت بندرلنگه»
منبع: سایت مجتمع سلطان العلماء