نماز تراويح سنت موكده است و ويژه شبهاي رمضان مي باشد كه بعد از نماز عشاء با جماعت خوانده مي شود .

پيامبر (ص) چندين شب همراه با اصحاب و يارانش بصورت جماعت برگزار نمودند ,ولي در شبهاي بعد كه صحابه در مسجد پيامبر حاضر شدند حضرت رسول الله (ص) براي نماز تراويح تشريف نياوردند ,هنگامي كه صبح نمودند پيامبر(ص) خطاب به صحابه فرمود:«من به اين خاطر بيرون نشدم كه مبادا اين نماز برشما فرض گردد». (صحيح بخاري (1129)و صحيح مسلم (761))

در حديث ديگرپيامبر(ص) امت اسلامي را به خواندن اين نمازتشويق وترغيب نموده است:«هر كس براساس ايمان به خدا و اميد اجر ازوي ماه رمضان را قيام كند (ونماز بخواند )گناهان گذشته اش بخشيده مي شود». (امام بخار ي(2009)و مسلم (759))

درباره تعداد ركعت هاي نماز تراويح نزد علما و فقها ي اسلام اختلاف آراءوجود دارد .

برخي از علماء قائل به يازده ركعت بودن آن هستند ,يعني هشت ركعت تراويح و سه ركعت نماز شفع و وتر , مي گويند كه پيامبر (ص) يازده ركعت خوانده همچنان كه حضرت عايشه رضي الله عنهما مي فرمايد :«پيامبر(ص) در ماه رمضان ,و غير رمضان بريازده ركعت نمي افزودند ». (امام بخاري (1147)و مسلم (738))

پس افضل و بهتر آن است كه يازده ركعت خوانده شود .

گروه ديگر از علماءو فقهاي امت مي فرمايند :تعداد ركعتهاي آن بيست ركعت مي باشد و سه ركعت نماز شفع و وتر كه مجموعا 23 ركعت است زيرا كه در زمان عمر بن الخطاب صحابه و تابعين بيست ركعت مي خواندند . (2 –به موطاءامام مالك (1/115)و سنن بيهقي (2/496)رجوع شود)

و برخي ديگر تعدادآن را 36ركعت گفته اند .

از روايت و كلام علماء چنين فهميده مي شود كه نماز تراويح ركعات محدودي ندارد بلكه نماز شب دو ركعت ,دو ركعت است كم يا زياد خواندن ركعات به طولاني بودن قرائت يا كوتاه بودن آن بستگي دارد ,يعني اگر قرائت كوتاه خواند ,همراه با طمانينه و ارامش برتعداد ركعات بيفزايد و اگر قرائت نماز طولاني نمود از تعداد ركعات بكاهد .

٭لازم به يادآوري است كه صحابه كرام و گذشتگان امت رضي الله عنهم اجمعين نماز تراويح را آرام و بدون عجله و طولاني بجاي مي آوردند .

٭بايد توجه داشته باشيم كه اين مسئله نبايد باعث افتراق و جدائي مسلمين گردد.

٭براي بدست آوردن ثواب و اجر قيام تمام شب شايسته است كه همراه امام جماعت نماز را خواند تا اينكه امام از نماز فارغ و منصرف گردد.


....................................
منبع : کتاب / حکمت و فقه روزه
تألیف: شیخ عبدالعزیز قاضی‌زاده